Przejdź do zawartości

Fitou (region winiarski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fitou AOP
Ilustracja
Winnica w apelacji Fitou AOP
Nazwa urzędowa

Fitou

Kategoria

AOP

Rok klasyfikacji

1948[1]

Państwo

 Francja

Makroregion winiarski

Langwedocja-Roussillon

Okoliczne regiony

Corbières, Minervois AOC, Côtes du Roussillon-Villages AOC,

Powierzchnia uprawiana

ok. 2500 ha[2]

Struktura winnic

4 spółdzielnie i 32 producentów niezależnych[2]

Dominujące odmiany

grenache (cz.), carignan (cz.), syrah (cz.), mourvèdre (cz.)

Rodzaje win

przede wszystkim czerwone

Produkcja roczna

ok. 9 mln butelek rocznie[2]

Fitou – oficjalnie klasyfikowany (appellation d’origine contrôlée) region winiarski w Langwedocji we Francji. Obejmuje dwa oddzielne obszary wchodzące również w skład apelacji Corbières[1]. Fitou było pierwszym regionem winiarskim w Langwedocji wyróżnionym (w 1948) własną apelacją[1].

Święto wina w Fitou

Region składa się z dwóch enklaw na obszarze apelacji Corbières[1]. Zachodnia część (Fitou de Hautes-Corbières), wokół Tuchan cechuje się łupkową glebą, a winiarze uprawiają przede wszystkim odmiany grenache i carignan noir[1], a także syrah[2]. Nadmorska część (Fitou maritime), w pobliżu miejscowości Fitou obejmuje tereny ilasto-wapienne, na których uprawia się głównie syrah i lubiącą morską wilgoć odmianę mourvèdre[1][2].

Producenci z regionu Fitou mogą również oznaczać swoje wina nazwą bardziej ogólnej apelacji – Corbières[2]. Najczęściej czynią to z winami białymi i różowymi[2].

Fitou maritime obejmuje gminy Fitou, Caves, Treilles, La Palme i Leucate[2]. Zachodnia, pagórkowata część apelacji Fitou obejmuje gminy Cascatel, Villeneuve-les-Corbières, Tuchan i Durban[2].

Fitou przez długi okres wyróżniało się jakością na tle innych regionów Langwedocji, lecz starania ze strony konkurencyjnych producentów ograniczyły tę różnicę[2]. Popularność zyskało w latach 80. XX wieku[3]. Typowe dla regionu są mocne wina czerwone starzone w beczkach i beczułkach barrique[2].

Niezależnie od części, z której pochodzi wino objęte apelacją musi być w min. 30% wytłoczone z carignan i (od 2008) zawierać min. 10% mourvèdre[3]. Gotowe wino musi jednocześnie w min. 70% składać się z odmian carignan, grenache lub lledoner pelut (garnacha peluda)[3].

W zależności od jakości i rocznika optymalny czas konsumpcji wina fitou ocenia się na 3 do 10 lat[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 141. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
  2. a b c d e f g h i j k André Dominé i inni, Francja, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 324-325, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
  3. a b c d Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 240. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).